بــــــهانه گـــــــير ،زبــــــــــان نفهم … دلـــــــــــم را مـيگويـــــــــم … !

آخــــــــر تــــورا از کـــــــجا برايش بـــــــــياورم

 بــه هـــرکــس مـــی گـــویـــم "تـــــو"

بـــه خـــودش مــیــگـــیــرد. . .!

امـــا نـــمـــی دانــــــد کــــــه

هــیـــچ کــس بـــرای مـن

"تـــــــو"

نـــمــی شـــود. . . . !

من ، تو : ما

یادت هست ؟

تمام شد …

حالا : تو ، او : شما

من هم به سلامت . . .

فراموشم نکن …

شايد سالها بعد،در گذرخيابانها از کنار هم بگويي آن غريبه چقدر شبيه

خاطراتم بود …

اينجــا صـداي پـا زيــاد مي شنــوم...!

امــا هيچکــدام تــو نيستــي ...!

دلــــــم ؛ خـوش کرده خــودش را بــه ايـن فکــر

که شايــد ؛ پابرهنه بيايي ...